Wszyscy znamy osoby, które lubią porządek, lubią mieć wszystko poukładane „pod linijkę”, „wszystko musi mieć swoje miejsce”, często sprzątają, bardzo często myją ręce, dezynfekują, odkażają je, nie tolerują brudu, kurzu, a w miejscach gdzie panuje nieład szybko się denerwują, są rozdrażnieni, długo tam nie mogą wytrzymać. I o ile postawa taka może być pozytywna – osoby te nazywamy perfekcjonistami (w psychiatrii z rysem anankastycznym osobowości), o tyle przy dużym nasileniu tych objawów – mogą wywoływać one cierpienie dla pacjenta i otoczenia.
W Zaburzenia obsesyjno-kompulsywnych, potocznie w Nerwicy Natręctw pacjenci odczuwają dyskomfort z powodu przykrych, niechcianych myśli, często są to myśli o możliwości zabrudzenia (towarzyszą im czynności polegające na ciągłym myciu rąk i przedmiotów), o tematyce bluźnierczej, erotycznej (np. myśli o scenie seksualnej w czasie mszy w kościele), obsesje możliwości zrobienia krzywdy najbliższym (pacjenci wtedy chowają noże, aby uniknąć ich użycia). W stanach tych myśli są niechciane, pacjent próbuje się im przeciwstawiać i wykonuje czynności natrętne (kompulsje).
Nasilona nerwica natręctw może spowodować ograniczenie funkcjonowania pacjentów, jest źródłem dużego cierpienia, lęku u pacjenta. W skrajnych sytuacjach prowadzi do pojawienia się myśli samobójczych.
Nerwica natręctw wymaga leczenia farmakologicznego – osiąga się zmniejszenie nasilenia objawów. Pomaga również właściwie prowadzona psychoterapia.