Odczuwanie lęku w sytuacjach zagrożenia życia i zdrowia jest czymś normalnym, chroni nas przed sytuacjami ryzykownymi, mogącymi skutkować utratą życia. Jednak jeżeli lęk towarzyszy nam w codziennym życiu, przewlekle, w sytuacjach obiektywnie niezagrażających, staje się istotnym problemem. Pacjenci mogą odczuwać lęk w postaci napadów paniki, pojawiających się niespodziewanie, najczęściej w miejscach publicznych lub w otwartych przestrzeniach. Niektórym pacjentom lęk towarzyszy cały czas, zmienia się jedynie jego nasilenie – mówimy wtedy o lęku uogólnionym. Jest to wyjątkowo trudne dla pacjenta, gdyż wywołuje stały dyskomfort i cierpienie. 

Bardzo liczne jest grono osób z fobią społeczną – odczuwaniem silnego dyskomfortu w sytuacjach ekspozycji społecznej – wystąpienia publiczne, rozmowa w większym gronie osób, lęk przed oceną ze strony innych. Pacjentom towarzyszy lęk z przyspieszonym biciem serca, zaciskanie w gardle, suchość w ustach, czerwienie się. Osoby z fobią społeczną postrzegane są przez innych jako mało towarzyskie, tymczasem osoby te zazwyczaj pragną kontaktu z innymi, ale jest on ograniczony przez lęk.

Nasilone stany lękowe mogą powodować wycofanie się z życia zawodowego i ograniczenie aktywności. Osoby z fobią społeczną zazwyczaj pracują na stanowiskach poniżej swoich kompetencji, mają również problemy w życiu osobistym związane z nadmierną nieśmiałością, trudności w poznaniu partnera/partnerki. Nieleczone zaburzenia lękowe prowadzą do rozwoju zaburzeń depresyjnych. 

Podobnie jak w przypadku depresji zaburzenia lękowe trzeba leczyć. Stosuje się farmakoterapię oraz psychoterapię z dobrymi efektami. 

UWAGA ! Pacjenci z zaburzeniami lękowymi mają dużą podatność na uzależnienia – często ograniczają lęk spożywaniem alkoholu, po alkoholu „stają się innymi ludźmi”, co prowadzi do rozwoju uzależnienia. Często leczą się na własną rękę lekami uspokajającymi z grupy benzodiazepin (Xanax, Sedam i inne) lub są leczeni tymi lekami przez lekarzy pierwszego kontaktu. Pamiętajmy, że jest to droga donikąd.